Jaman baheula aya hiji randa di gunung deukeut jauh ti dayeuh pulo Kalimantan. Si randa hirup jeung putri anu geulis, ngaranna Darmi.
Darmi sok katémbong maké dandanan jeung baju alus. Darmi teu sugema boga raray nu geulis, ogé hayang jadi jelema beunghar.
Watak Darmi teu sageulis beungeutna. Manehna teh mojang puguh jeung manja. Méh saban poé Darmi ngan ngaléos di imah teu kungsi sakali-kali nulungan indungna.
Hiji poé Darmi jeung indungna indit ka pasar babarengan. Sanajan kitu, manehna ngajak indungna leumpang di tukangeun manehna.
Penampilan Darmi jeung indungna béda pisan. Budak awéwé éta katingalina geulis pisan dina pakéanana anu saé, sedengkeun indungna katingalina sepuh pisan dina pakéan anu sederhana.
Di jalan ka pasar, jalma-jalma ngabagéakeun Darmi anu geulis nanya saha éta awéwé kolot di tukangeunana. Lajeng, mojang ngawaler ka aranjeunna, yén manéhna téh babu na
Indung Darmi kacida sedihna, tapi teu bisa nanaon. Sanajan kitu, beuki ngadéngé omongan Darmi, indungna beuki kuciwa sarta ngarasa hina. Ahirna manéhna wani-wani nyampeurkeun putri hiji-hijina.
"Darmi, kumaha anjeun tiasa nyarios ka éta jalma yén kuring sanés indung anjeun?"
Ngadéngé éta pananya, Darmi teu karunya pisan. Gantina, anjeunna ngucapkeun kecap anu teu pantes ka indungna.
“Ema, abdi kedah kitu, margi abdi teu hoyong seuri, upami aranjeunna terang yén anjeun téh indung abdi. Kami katingalina béda pisan. ”
Indung Darmi geus teu bisa nahan rasa. Anjeunna ambek ka Darmi anu henteu ngahargaan anjeunna kusabab anjeunna miskin.
"Cukup Darmi! Anjeun geus nganyenyeri kuring! Sajero-jero nepi ka kuring teu bisa nahan deui. Saha jeung naon atuh kuring? Maneh kudu ngahargaan kuring salaku indung sorangan," ceuk indungna.
Ngarasa kuciwa jeung nyeri hate, indung Darmi ngadoa ka Allah sangkan ngahukum putrina. Bari ceurik indungna Darmi neneda ka Gusti Allah bari ngadawuh, "Duh Gusti, abdi teu tiasa nahan kalakuan putri abdi. Manehna geus menyakiti abdi teuing. Mangga, pasihan hukuman nya sangkan manehna ngarasa hapunten naon anu geus dipigawé ka abdi".
Teu lila, Gusti langsung ngabulkeun do’a indung Darmi. Lalaunan awak Darmi jadi batu. Darmi mimiti panik sabab sukuna mimiti teu bisa digerakkeun. Waktu éta, manéhna ménta hampura ka indungna.
“Ema, punten, hampura,” Darmi ngaharéwos bari ceurik ka indungna.
Najan kitu, kasép sabab Allah geus ngahukum Darmi lantaran ngahina indung kandungna sorangan.
Awak Darmi robah jadi batu sakabéhna. Sanajan kitu, éta batu masih terus ngeclak cipanon nepi ka poé ieu. Ku kituna, loba jalma nyebut batu weeping.
[answer.2.content]
